سایت نقطه سرخط : ارد بزرگ

ارسال شده توسط . در

درود بر دوستان عزیزم، این سخنان ارد بزرگ، اندیشمند بزرگ کشورمان، برای خود بنده که خیلی جالب و خواندنی بود. امیدوارم شما هم با خواندن آنها به زیباییشان پی ببرید.

میهن دوستی، دسته و گروه نمی خواهد! این خواستی است همه گیر، که اگر جز این باشد باید در شگفت بود.

میهن پرستی هنر برآزندگان نیست که آرمان آنان است.

آنکه به سرنوشت میهن و مردم سرزمین خویش بی انگیزه است ارزش یاد کردن ندارد.

آنگاه که تلاش می کنیم همه چیز را به زور در چنگ خویش داشته باشیم، دستمان خالی تر از، هر زمان دیگر است.

آزادی ، عنوانی برای زینت کاخ دیوان سالاران نیست، آزادی کوچکترین حق مردم است که اگر نباشد هیچ دودمانی برجای نخواهد بود .

کسی که آزادی می جوید زندانی برای اندیشه های دیگر نمی گسترد.

بکار گیری آشنایان در یک گردونه کاری برآیندی جز سرنگونی زود هنگام سرپرست آن گردونه را به دنبال نخواهد داشت.

اهل سیاست پاسخگو هستند! البته تنها به پرسشهایی که دوست دارند!

آدمهای پلیدی هستند که با زمان سنجی مناسب، از نگرانی های همگانی بهره می برند و خود را یک شبه رهایی بخش مردم می خوانند.

مردم به دنبال گزارش روزانه فرمانروایان نیستند! آنان دگرگونی و بهروزی زندگی خویش را خواستارند!!

فروتنی در برابر گردنکشان اشتباهی بزرگ است. چرا که این کار آنها را گستاختر و بی پرواتر می نماید.

یکی از بزرگترین خوشبختی ها، خدمت بیشتر به مردم است.

راهی را که در زندگی برگزیده ایم می تواند برآیند بازخورد کنش دیگران، با ما باشد . پرسش آن که:

آیا ماخویشتن خویشتنیم ؟

و آیا همواره باید پاسخگوی برخوردهای بد دیگران باشیم ؟

این پرسش ها را که پاسخ گفتیم ! آزادی در ما بارور می شود .

وپس از آن، آرمانی بزرگ همچون عشق به میهن در چشمه وجودمان جاری می گردد.

آنهایی که از زادگاه خود می روند تا رشد کنند با سپری شدن روزگار می فهمند بزرگترین گنج زندگی را از دست داده اند و آن زادگاه و میهن است.

خردمندان همچون باران بر اندیشه های تشنه می بارند و دگرگونی های آینده را موجب می گردند.

خوار نمودن هر آیین و نژادی به کوچک شدن خود ما خواهد انجامید.

آدم های بزرگ به خوشی های کوتاه هنگام تن نمی دهند.

نمی توان امید داشت، آدم های کوچک رازهای بزرگ را نگاه دارند.

بزرگترین کارخانه نابودی توانمندیها، آیین آموزشی نادرست است.

آتش خشم را با آب سکوت خاموش کن.

زمانی می توانید کسی را از راهی بازدارید که ابتدا هدفش را دگرگون ساخته باشید. تا کسی هدفش دگرگون نگردد شما راه به جایی نخواهید برد.

آدمهای فرهمند و خودباور بدنبال کف زدن دیگران نیستند آنها به شکوه و ارزش کار خود باور دارند.

اگر دیگران را با زیباترین منشها و صفات بخوانیم چیزی از ارزش ما نمی کاهد بلکه او را دلگرم ساخته ایم آنگونه باشد که ما می گویم.

آدمها را آنگونه بخواهیم که هستند نه آنگونه که می خواهیم.

آنکه مدام به کار دیگران سرک می کشد و کنجکاو است تا ببیند آنها چه می کنند مانند سایه ایی بر دیوار است که مدام بدنبال ما می دود بدون آنکه از خود اختیاری داشته باشد.

ادب نمایه آغازین خرد است.

آرامش اگر همیشگی باشد سستی و پلشتی در پی دارد.

نماز عشق ترتیبی ندارد چرا که با نخستین سر بر خاک گذاردن، دیگر برخواستنی نیست.

اگر به سخنی که گفته اید با تمام وجود پایبند هستید، دیگر نیازی نیست برای آن پوزش بخواهید.

رسانه تنها می تواند پژواک ندای مردم باشد نه اینکه به مردم بگوید شما چه بگویید که خوشایند ما باشد.

فرمانروایان هیچگاه نباید از بار کاری که بر دوش گرفته اند شانه خالی کنند اگر هم اشتباهی رخ نموده با دلیری آن را بازگویند.

اگر بر ساماندهی نیروهای خود توانا نباشیم ، دیگران سرنوشتمان را می سازند.

آزادی باجی به مردم نیست! چرا که مال و داشته آنهاست.

برگرفته از :
http://noghte-sareh-khat.blogfa.com/post-11.aspx




بخشی از مطالب پیشین سایت قاره کهن :

نظرات

ارسال یک نظر